In de Volkskrant van 4 augustus ’16 een interessante column van Marjan Slob. Oudere vrouwen zijn onzichtbaar, schrijft ze, en er moet echt iets veranderen in de maatschappij. Ik ben het er niet mee eens, en heb een brief geschreven, als volgt:
Maatschappelijke veranderingen zijn nodig, volgens Marjan Slob in haar column ‘Onderschat worden geeft zekere macht’ (3 aug.), waar het de positie van oudere vrouwen betreft. Ik vraag me af wat voor veranderingen Slob nodig vindt? Ik zie niet direct een misstand waarvan speciaal oudere vrouwen slachtoffer zijn. Volgens mij hebben wij het beter dan de meeste andere bevolkingsgroepen.
Wij zijn bijvoorbeeld het minst vaak slachtoffer van geweldsdelicten; die treffen mannen en jongeren veel meer. We overleven onze partners nog steeds massaal en zeker de hogeropgeleiden onder ons zorgen buitengewoon goed voor zichzelf. We zijn sterk in sociale contacten; open, actief, ondernemend en leergierig. We hebben doorgaans leren relativeren, waardoor opgewonden gepraat over macht en onmacht ons niet meer zo raakt.
Dat wij onzichtbaar zijn, is ook maar ten dele waar. We zijn weliswaar onzichtbaar voor jongeren en mannen die afgaan op vruchtbaarheid, maar niet voor elkaar. Dat zal Slob vanzelf merken, vooral als ze grijs wordt: overal, op straat, op feestjes, in winkels, kijken oudere vrouwen speciaal naar andere oudere vrouwen, vaak met een glimlach van herkenning. Wij weten inmiddels hoe leuk wij zijn, en hoe heerlijk het gezelschap van andere oudere vrouwen is.
Maak je geen zorgen, Marjan.