Voelen of vinden?

“Ik voel niets, maar ik vind van alles,” hoorde ik laatst iemand zeggen.

Klopt: hoe minder je voelt, hoe meer oordelen je waarschijnlijk zult hebben. Omgekeerd: als je meer begint te voelen, vallen oordelen, overtuigingen en meningen een beetje weg. Je zegt niet meer: “Dat is stom zeg, wat je daar zegt,” maar: “Ik voel nu een kramp in mijn buik.”

Ik merk het in de relatie met mijn geliefde. Wij maakten vaak een beetje ruzie over de manier waarop we iets zeggen. Al jaren. Ik vond hem soms een soort sluipschutter, als hij een opmerking maakte die me subtiel kwetste, maar ik wist niet hoe dat kwam. Ik werd er agressief van en dan ging ik meteen in de tegenaanval. Hij vond mij dan een soort tank, die over hem heen denderde met met oordelen en argumenten. En dan zaten we weer in die vicieuze cirkel van “Jij…” “Maar jij…”

Tegenwoordig weet ik: als ik blijf voelen, komt het goed. Want als ik me bewust word van bijvoorbeeld die vreemde tinteling die ik voel in mijn maagstreek, of een steekje in mijn borst, een zacht trekken in mijn buik, of een kriebel in mijn keel, kan ik daarbij stilstaan. Ik kan al voelend een oprechte vraag stellen: “Wat bedoel je eigenlijk?”

Soms bedoelt hij helemaal niets vijandigs. En soms is hij eigenlijk boos, en dat mag ook. Dat kan ik aanhoren.

Mijn geliefde en ik hebben al heel wat relatietherapie achter de rug en we hebben van iedereen veel geleerd. Van onze nieuwste ster aan het relatietherapiefirmament leerden we een supergoeie oefening: spiegelen wat de ander gezegd heeft, om te checken wat je eigenlijk hebt gehoord. Om te zorgen dat we ons gehoord voelen.

De eerste partner vertelt wat z/hij voelt. Nu is de vraag: wat heeft de andere partner gehoord? Nummer twee probeert dat zo goed als z/hij kan te herhalen. Het hoeft niet letterlijk. “Soms kun je de essentie in je eigen woorden weergeven. Maar soms is letterlijk spiegelen nodig,” zei de therapeute. “Het gaat erom dat de eerste partner zich echt gehoord voelt, echt begrepen.” Als dat gevoel er nog niet is, kun je vragen: “Maar wat bedoelde je dan?” En na de uitleg nog eens proberen om weer te geven wat je hebt gehoord.

Het werkt fantastisch. Het is fijn om je echt gehoord te voelen. En het is ook fijn als je eindelijk echt begrijpt wat de ander bedoelt. Maar het is een kwestie van mogen voelen wat ik voel, merk ik. Anders ga ik weer meteen iets vinden.

Geef een reactie