Contact! Aanbieding

Tot eind van de maand geef ik 50% korting op Optie 2 van de e-cursus Oei, ik bloei!: alle lessen plus persoonlijke begeleiding per email voor € 60 i.p.v. € 120. Omdat ik zoveel houd van contact.

Ik was laatst in een ziekenhuis met iemand die binnenkort geopereerd moet worden, voor een reeks voorbereidende gesprekken: met een chirurg, een co, diverse assistenten en verpleegkundigen, zes in totaal op één ochtend. Het viel me op dat niet iedereen evenveel contact maakte. De chirurg was het minst aanwezig. Hij sprak met vlakke stem, een beetje vermoeid, afstandelijk, zonder ons echt aan te kijken. De verpleegkundige met de laagste status, voor zover ik kon beoordelen, was het meest aanwezig: sprankelend, glimlachend, nou ja, contact makend.

Wat is dat toch fascinerend. Vroeger kwam ik nog wel eens op televisie en toen viel het me ook al op dat status en contact slecht samengaan. De mensen die een programma maakten met veel status – VPRO, zeg maar – waren het meest gespannen en afstandelijk. De mensen van RTL die gewoon een laagdrempelig dingetje aan het maken waren, toonden zich het meest betrokken, vriendelijk en relaxed.

Nu ben ik een contact-junkie. Dat weet ik nog niet zo lang; ik heb het ontdekt door al dat wroeten in mijn eigen ziel, mijn verleden. Opgegroeid bij een moeder die te getraumatiseerd was om emotioneel erg aanwezig te zijn, ben ik extreem hongerig geworden naar contact; gevoelig voor afstand, op het overgevoelige af. Ik wil altijd maar contact maken. In het ziekenhuis moest ik op mijn tong bijten om geen grapjes te maken, emotionele ontboezemingen te doen, allerlei trucs uit mijn trukendoos toe te passen om een echte ontmoeting te… ja bijna af te dwingen. Als ik daar had gezeten voor mezelf, had ik dat zeker gedaan. Status: ammehoela.

Laatst zei iemand tegen me: “Die jeugd van jou heeft je ook iets goeds opgeleverd. Want in de manier waarop je schrijft, kom je heel dichtbij de lezer.”
Dat is blijven hangen. Het verklaart waarom veel mensen over mijn laatste boek ‘Kom uit je hoofd’ zeiden dat ze het zo herkenbaar vonden, hoewel ik gedetailleerd op mijn hoogst persoonlijke geschiedenis in ga, die natuurlijk niemand anders precies zo heeft beleefd.

Het is fijn om te weten van jezelf, dat contact zo belangrijk is. Ik kan bijvoorbeeld mijn innerlijke kind makkelijker geruststellen, nu ik me ervan bewust ben. “Stil maar, schatje, er is hier even geen contact mogelijk, dat komt wel weer.”
En ik ben benieuwd wie dit herkent. Jij?

Als je gebruik wilt maken van mijn Contact-aanbieding: klik hier.

Geef een reactie