De goede kant op

“Nu gaan we weer de goede kant op,” zei mijn grootvader altijd als het weer 21 december was geweest. De goede kant was de kant van licht en warmte, richting zomer. De ergste kou moet nog komen, maar wat licht betreft, krijgen we vanaf nu steeds meer.

Toen ik jong was, vond ik dat wel een grappige gewoonte van die oude man, maar ook onzin. Het ging voor mij altijd de goede kant op – naar de toekomst toe. Naar later. Naar wat ik allemaal nog zou worden en doen. Naar nu eigenlijk.

Maar ja, nu is het echt nu en nu voelt het anders. Ik begrijp mijn grootvader. Hoe ouder ik word, hoe fijner ik de zomer vind en hoe meer ik opzie tegen de winter. Die kou, die nattigheid, al die truien en jassen die je aanmoet, gladheid op de weg… Gedoe. Ik krijg de neiging Shelley te citeren: “O Wind! When Winter comes, can Spring be far behind?”

Ik kan me niet herinneren dat mijn grootvader op 21 juni zei: “We gaan weer de verkeerde kant op.” Misschien dacht hij het wel, maar bij de zomerzonnewende hebben we die hele heerlijke warme zomer nog te goed en dan mis je het licht niet zo. Goed geregeld eigenlijk. Nu zijn we blij met het licht, straks weer met de warmte.

Grappig dat het ‘s ochtends eerst nog een tijdje later licht wordt, wist je dat? Het gaat een beetje schuin, zeg maar. Nu komt de zon om 8 uur 46 op, eind van het jaar op 30 december om 8 uur 48. Twee minuten is niet veel, maar toch. Intussen blijft het wel iets langer licht aan het eind van de dag en dat is al sinds de 15e december het geval. Vandaag gaat de zon precies om half vijf onder, op 30 december hebben we er alweer zeven hele minuten bij. Zodat vandaag toch de kortste dag is. Maar de winterzonnewende duurt dus niet een dag, maar wel twee weken.

De foto boven dit blogje is van een paar weken geleden. Vanochtend was het ook beeldig hier boven de weilanden, parelgrijs en zachtroze, maar de schoonheid was niet fotografeerbaar met een telefoon.

We gaan de goede kant op. Dat wilde ik maar even zeggen.

3 Antwoorden op “De goede kant op”

  1. Mooi Lisette, heel herkenbaar. Dankjewel.

  2. Mooi geschreven, Lisette! Zo ervaar ik het ook altijd… het diepte punt is bereikt, we gaan weer de goede kant op.

  3. Herkenbaar 🙂 en op 1 januari denk ik altijd dat ik de lente al kan ruiken, ook al is het nog volop winter. Misschien omdat ik niet zo van langgerekte feesttijden hou en 1 januari start het gewone leven weer eindelijk… Ik wil een goede omgang met die 2 laatste maanden vinden, komt vast nog eens 🙂

Geef een reactie