Als ik dit groene stoplicht haal, kan ik mijn wereld redden, zeg ik tegen mezelf. En ik zet het op een sprintje, op mijn fiets.
Ik haal het! Nu kan ik mijn wereld redden. Gelukkig. Doe je dat ook weleens, zo’n klein privé-afspraakje maken met het leven? Het heet magisch denken. Veel kinderen doen het; ik ben er nooit mee gestopt. Het werkt ook echt, heb ik gemerkt. Want een tijdje terug dacht ik steeds bij datzelfde kruispunt, op weg naar mijn rebalancingpraktijk: als ik dit groene licht haal, word ik rijk. En ik voel me op dit moment enorm rijk. Dus het werkt. Nu nog even mijn wereld redden. Niet ‘de’ wereld, die kan ik niet redden. Maar mijn wereld wel. Wat in mijn wereld belangrijk is, kan ik extra liefdevolle aandacht geven, koesteren, trainen, oefenen en/of helen. Zoals daar zijn: Lichaamsbewustzijn. Als je niet uitkijkt, word je een zoombie van al die online activiteit. Ik ben op Aarde gekomen om lichaamsbewustzijn te helpen ontwikkelen, daarom ben ik ook rebalancer. Mijn nieuwe boek over lichaamsbewustzijn, Vrienden worden met je lijf, is in de eerste drukproef-fase en verschijnt begin maart 2021. En ik geef nu dus extra liefdevolle aandacht aan elk gevoel in mijn eigen lijf. Zweempje pijn hier, fladdertje zenuwen daar: ik vind het allemaal interessant en ik neem er de tijd voor. En hee, wat zit ik eigenlijk lekker op mijn stoel. Spiritualiteit, zwaar bedreigd door het waanidee dat de natuur gevaarlijk is en dat plastic en chemie veiligheid bieden. Mijn veiligheid ligt in het weten dat ik één ben met de natuur. Dat niets bij toeval gebeurt in mijn leven. Dat ik ziek word om beter te worden. Dat ik sterf als ik hier klaar ben en naar huis mag. Het volgende boek dat ik ga schrijven, heet De hemel in je handen. Het gaat over leven in vertrouwen en je voorbereiden op een natuurlijk levenseinde. Integriteit… Bijna verdwenen in het nepnieuws, de maskerade en de dubbele agenda’s van de plandemie. Integer betekent onbreekbaar, onkreukbaar, één geheel, trouw aan jezelf. In mijn rebalancingpraktijk dragen we geen maskers. Er is een uitzondering opgenomen in de wet: je hoeft ze niet te dragen als je je beroep daarmee niet op gepaste wijze kunt uitoefenen. En maskers zijn natuurlijk niet verenigbaar met de openheid, vrijheid om te ademen en het wederzijdse vertrouwen noodzakelijk in een sessie. Want rebalancing gaat over liefdevolle aanraking, helend contact, het openen van pantsers en beschermende lagen. Over innerlijke kracht, zelfbeschikking en vertrouwen in de wijsheid van het lichaam. De maskerade in de wereld zie ik als een soort schuim, een dun schuimlaagje van schijnveiligheid dat over de angst wordt gedrapeerd. Wat is dan de essentie, onder al die oppervlakkige lagen van oude angst en namaakveiligheid? Dat ik verantwoordelijkheid blijf nemen voor mezelf, voor mijn gezondheid, voor de zin van mijn leven, voor mijn keuzes en voor mijn eigen geluk. Daarvoor mag ik best een beetje magisch denken, af en toe. Het helpt om het licht op groen te houden. |
|
|
|
|