Hou jij van je benen?

“Ik vind mijn benen zo lelijk,” klaagde ik als tiener eens bij mijn moeder.
“Ach schei uit,” zei ze. “Je hebt keurige benen.”
Dat hielp niet. Ik wilde helemaal geen keurige benen, ik wilde móóie benen en die had ik niet.

Wij zijn geneigd ons lichaam te behandelen zoals we vroeger behandeld zijn door onze ouders, heb ik geconstateerd. Als je ouders niet in staat waren om je genoeg liefde te geven, dan zal het je moeilijk vallen genoeg van je lichaam te houden. Als zij het vooral belangrijk vonden dat je je keurig gedroeg, dan wil je dat je lichaam zich keurig gedraagt. Eisten zij te veel van je, dan eis je doorgaans ook te veel van je lijf. En als zij niet echt geïnteresseerd waren in hoe jij je voelde, toen je klein was, dan zul je waarschijnlijk ook de gevoelens in je eigen lichaam weinig aandacht geven.

Daar komt nog iets bij, qua benen. Ik las over een wetenschappelijk onderzoek getiteld ‘Bodily maps of emotions’. Aan 700 proefpersonen was gevraagd om opgeroepen gevoelens in te kleuren in poppetjes, en het bleek dat ze dat allemaal wel zo’n beetje op dezelfde manier deden:

Rood en geel betekent: daar voel je emotie. Blauw betekent: daar voel je juist niks. Toen ik een tijdje naar dat plaatje had gestaard, besefte ik hoe belangrijk deze informatie is: als wij verdrietig worden, depressief of beschaamd, trekken we ons terug uit onze benen.

Zou het kunnen zijn dat we na een jeugd met nogal wat verdriet en schaamte niet meer zo aanwezig zijn in onze benen? En zou dat ook verklaren waarom joggen helpt bij depressie? Dan ga je je benen weer voelen.
Hoeveel mensen zouden meedoen aan de marathon om hun benen weer eens echt te voelen?

Ik ging natuurlijk nog meer aandacht geven aan de benen van mijn rebalancing cliënten. En dat werkt fantastisch. Ze vertellen me dat ze meer geaard zijn, zich steviger voelen, meer zelfvertrouwen krijgen en ja, ook dat ze meer van hun benen kunnen houden.

Het blijkt trouwens ook heel fijn te zijn om je eigen benen liefdevol vast te houden. Probeer het maar eens. Gewoon allebei je warme handen eromheen vouwen, niet knijpen, niks hoeven, alleen maar je lieve, trouwe, knappe, wonderbaarlijke benen vasthouden. En dan een eindje verderop hetzelfde liefhebbende gebaar maken, en nog eens, en nog eens.

Of je mooie benen hebt of niet, is volstrekt onbelangrijk, weet ik nu. Het enige wat ertoe doet, is of je van je benen houdt. Of je erin aanwezig bent met je gevoel, met je aandacht, met je ziel. Of je contact hebt.

Als je daarbij een beetje hulp wel kunt gebruiken, ben  je natuurlijk van harte welkom voor een afspraak in mijn rebalancing praktijk.

4 Antwoorden op “Hou jij van je benen?”

  1. Mooi geschreven lisette! En wat een mooie verfrissende invalshoek! De plaatjes vind ik heel verhelderend en ook herkenbaar vanuit mijn werk als massagetherapeut. Hoe vaak we ons gevoel hebben teruggetrokken uit onze benen en ook hoe helpend het is om de benen via massage weer te kunnen voelen, om je weer meer een geheel te voelen.
    Je blog raakt me ook omdat ik vier weken geleden mijn been heb gebroken en nu ook sterk aan den lijve moet ervaren hoe beperkt je bent als er iets mis is met je benen. Afhankelijk zijn, niet meer zomaar ergens naar toe kunnen etc. Het raakt mijn hele zijn. Bij mij gaat her weer over, maar er zijn zoveel mensen voor wie die beperking altijd geldt…ik voel compassie en bewondering voor hen.
    Hoe verhoud je je tot je benen … ja heel mooie vraag… ik onderzoek het verder in mezelf… dank voor je inspiratie!

    1. Dag Karin, dank voor je mooie respons. Het is zo bijzonder dat steeds meer mensen het belang van lichaamsbewustzijn beseffen. Nu nog de reguliere geneeskunde.

  2. Meestal gebruik ik mijn benen om vooruit te komen, en gun ze verder geen tijd en aandacht. Maar je zet me aan het denken over mijn benen. Eigenlijk mag ik ze wel dankbaar zijn, hoe ze me overal naar toe brengen.

    1. Dank voor je reactie ja! We mogen onze benen enorm dankbaar zijn. En een beetje extra liefde en aandacht kan nooit kwaad – niet zozeer voor de buitenkant maar voor de binnenkant van je benen, je spieren, je botten en gewrichten, het bindweefsel, de bloedsomloop, zenuwen… dat hele wonder.

Laat een antwoord achter aan Lisette Thooft Reactie annuleren