Mijn linkerpols is geblesseerd. Peesontsteking, tendinitis: veelvoorkomend en onschadelijk, maar wel pijnlijk.
Ik vind het interessant. Wat heeft het me te zeggen, vraag ik me af, wat is de zin ervan?
Nou, dat ligt letterlijk voor de hand: ik heb te hard gewerkt, te veel sessies gegeven, te ijverig gemasseerd. Te veel mijn best gedaan. Ik wilde te veel.
Er zat, kortom, te veel ego in mijn handen, in mijn handelen.
De pijn wil me naar een nieuwe fase helpen: minder willen, minder doen. En meer vertrouwen, meer laten gebeuren. Het proces zichzelf laten ontvouwen.
Vooruit, ik geef mezelf twee weekjes vrij.
En dan is er ineens lockdown. Wow, vijf weken rust. Een zegen, eerlijk gezegd. Want ik was vast te snel weer gaan masseren, workaholic als ik ben. Mak als een lammetje veeg ik mijn agenda leeg.
Niet dat ik het eens ben met de maatregelen.
Die griep gaat toch wel zijn gang, lockdown of geen lockdown, mondkapjes of niet, zoals griep ieder jaar weer piekt en wegebt. Je handen stukwassen en eindeloos desinfecteren is ontzettend ongezond, en afstand houden ook. We gaan dood als onze tijd komt om te hemelen, niet doordat we elkaar knuffelen! Als de zorg een capaciteitsprobleem heeft, komt dat door verkeerde politieke keuzes. Intussen worden onze grondrechten met voeten getreden. Wereldwijd wordt er kwaadaardig bedrog over ons uitgewalst door Big Pharma, Big Tech, Big Finance en Big Brother.
Dat vind ik dus allemaal.
Maar.
Wat me opvalt: nogal wat mensen in mijn omgeving verwelkomen de gedwongen rust, net als ik, aarzelend, schoorvoetend, om allerlei redenen.
“Dat verplichte familiegedoe vond ik toch niks.”
“Het was niet leuk meer, al die herrie.”
“Weleens goed om minder te shoppen.”
Als holistisch therapeut ben ik benieuwd waarom wij deze megacrisis over onszelf hebben afgeroepen. Hebben we massaal rust nodig, stilte en leegte? Geloven mensen misschien dat ze krachtig overheidsoptreden willen tegen een virus, maar ligt daarachter of daaronder, onbewust, de behoefte aan krachtig optreden tegen iets anders? Verklaart dat waarom er nog zo weinig protest is?
Het lijkt wel of wat er met mijn pols gebeurt ook in het groot aan de hand is. Is de hele wereld niet ontstoken, met te veel hitte, opgezwollenheid en pijn? Hebben we wereldwijd niet te hard gestreefd, te veel gewild, te veel ego in ons handelen gestopt?
Is er een inkeer nodig, teruggeworpen worden op onszelf, om een andere laag van onszelf te ontdekken, een diepere wijsheid?
En als dat waar zou zijn en we zouden dat beseffen, dat bewust maken, zouden we dan kunnen stoppen met die opgedrongen maatregelen, en collectief een groeisprong realiseren in bewustzijn, zonder onschuldige slachtoffers?
Mijn hoofd zegt: voor een groeisprong moet je eerst genoeg geleden hebben.
Mijn hart zegt: die omslag is al aan het gebeuren. Vertrouw.
Hoe zie jij dat? Ik hoor het graag.
RESERVEER NU MIJN BOEK DAT ERAAN KOMT:
Vrienden worden met je lijf komt op 2 maart ter wereld en je kunt het vast reserveren bij uitgeverij Ten Have.
Of bij je plaatselijke boekhandel, bijvoorbeeld Donner.
Over wat je lichaam allemaal voor je doet. En hoe je er beter, vriendelijker en gezonder mee kunt omgaan. Vol nuttige tips en informatie.
Een citaat:
“Dit is wat ik geloof. Je hoeft jezelf niet mooi te vinden, maar je moet wel van je lichaam houden. Je hoeft niet slank, sportief of sterk te zijn, zelfs niet gezond, maar je moet je wel kunnen ontspannen. Je hoeft niet gelukkig te zijn, maar je moet wel kunnen genieten.”
Nog een citaat:
“Je lichaam is net zoiets als je onderbewuste en net zoiets als je innerlijke kind, alleen vangt het wel de ‘echte’ klappen op in de ‘echte’ wereld. Het reageert dan ook gevoelig, soms schuw en vaak onvoorspelbaar, volgens een eigen innerlijke logica. Het kan zelfs reageren op trauma’s en stress op een manier die je last bezorgt. Veel mensen worden dan boos op hun lichaam, ze voelen zich verraden, in de steek gelaten. Maar de vraag is: wie is hier eigenlijk in de steek gelaten? Wie is verraden? Je lichaam staat altijd, altijd in blinde trouw ten dienste van jou, van dit ene leven dat erin geleefd wordt. Je lichaam heeft altijd het beste met je voor, net zoals je innerlijke kind je alleen maar wil helpen en je onderbewuste vóór je is en niet tegen je.”
BLOGDAGEN
Wil je beter leren bloggen? Annemarie Barbier en ik geven blog-lessen bij ons thuis. Annemarie in Wageningen en ik in Rotterdam.
Voorlopig ontvangen we je in kleine groepen bij ons thuis voor een inspirerende blog-dag. Met een paar simpele tips word je op weg geholpen en dan gaan we oefenen, en delen. Aan het eind van de dag heb je 1. een superleuke dag gehad, 2. meer souplesse in het schrijven van blogs en 3. meer zelfvertrouwen dat je het kunt.
Wat kost het? € 95. Wanneer? De eerste bij Annemarie is op 22 januari, en de tweede op 26 februari; zie haar website voor meer informatie. De eerste bij mij is op 24 januari (die zit misschien al vol, maar je plaats is pas zeker als je betaald hebt) en de tweede is op 28 februari. Informatie hier
NIEUWJAARSAANBIEDING ONLINE SCHRIJFCURSUS
Had je altijd al zin in de online schrijfcursus Schrijf met je lijf *? Dan is nu het moment.
Tot 15 januari is de prijs verlaagd van € 195 naar € 147.
Zin in? Schrijf een mail naar Annemarie en je krijgt de eerste les in je mailbox.
*Ik ontwierp de lessen, Annemarie verzorgt de persoonlijke begeleiding van het huiswerk.