Als ik bij mijn tandarts in de stoel lig en zij in mijn mond kijkt, gaat meestal haar buik spontaan een beetje borrelen, vlak bij mijn oor. We hebben het er weleens over gehad en we zijn het erover eens dat dit waarschijnlijk komt doordat ze zo blij wordt van wat ze ziet. Zij heeft namelijk de brug gemaakt die mijn kapotte voortanden vervangt en die brug is supergoed geworden. Haar buik vertelt haar: “We kunnen ontspannen, dit is helemaal in orde.”
Lichaamswerkers zoals rebalancers zijn doorgaans blij met borrelende buiken: het wijst erop dat de cliënt op de massagetafel ontspant. Er zit beweging in, er komt leven in de brouwerij… want ontspanning verlost de verstarring. Door ontspanning komen dingen weer in beweging.
Daarom ‘borrelen’ mensen ook rond een uur of vijf. In tropische landen heet dat een Sundowner: de zon gaat onder, we worden vaag en naamloos triest, we hebben iets nodig dat ons hoop geeft en doet leven. Het is typisch het huiluurtje van baby’s: eind van de middag, vermoeidheid hangt in de lucht maar de dag is nog niet voorbij, er moet nog van alles.
Het woord borrel komt van borre of borne, bron. Borrelen is jezelf laven aan de bron.
Als de inspiratie weer stroomt, kun je het gevoel hebben dat er van alles in je borrelt, bruist, naar boven wil, zoals luchtbelletjes in een glaasje prik. Dat is een heerlijk gevoel, het maakt alles lichter, levendiger en leuker.
Inmiddels begrijp je dat borrelende inspiratie dus óók alles te maken heeft met ontspanning. Als het er allemaal mag zijn, kan ook het nieuwe weer stromen.
Ik wens je een ontspannen nieuwe lente toe, met veel en heerlijk geborrel.