Overvloed

Een paar jaar geleden was ik bijna failliet. Ik kreeg een belastingaanslag van drieduizend euro en er stond maar tweeduizend op mijn bankrekening. Gelukkig ben ik getrouwd met een aimabele pensionado en die zou me vast wel een boterham geven als ik honger had, maar toch: angst greep me naar de keel, temeer omdat ik aan een dure opleiding begonnen was.
We zijn drie jaar later. Onlangs hoorde ik dat ik de belastingdienst over vorig jaar nog bijna tienduizend euro schuldig ben. Ik verblikte of verbloosde niet, mijn buik ademde rustig door. Want ik heb het staan op de bank. De dure opleiding is helemaal betaald, en ik heb zelfs nog wat over.
En wat veel belangrijker is: ik heb permanent een besef van overvloed. Het leven voelt alsof het om me heen golft in dikke plooien van welbehagen en ervaringsrijkdom.

Komt het door de beeldjes van Ganesha die op mijn huisaltaartje staan, de hindoe-god van de overvloed, voor wie ik elke dag drie keer buig terwijl ik hem bedank voor alle gulheid en goedheid die ik dagelijks ontvang?

Of komt het door mijn beeldige design-portemonnee, in een opwelling gekocht in een museumwinkel, die maakt dat geld mij elke keer een schokje van plezier geeft, a spark of joy?

Dat helpt vast. Maar het komt denk ik toch vooral door de opleiding tot Rebalancer die ik nu bijna heb afgerond. Daarin ben ik zo diep in mijzelf afgedaald, heb ik zoveel oude pijn opgezocht en doorvoeld en zoveel zelfcompassie geleerd, dat ik mezelf nu meer dan ooit durf te openen voor het leven, voor alles wat wil gebeuren, wat naar me toe wil komen.

“Wie heeft, zal gegeven worden,” moet Jezus gezegd hebben, “en wie niet heeft, van hem zal worden afgenomen.”
“Weet jij wat dat betekent?” mailde een vriend. “Ik snap het niet.”
Het eerste wat ik dacht was: het gaat vast over bewustzijn. Want alles wat Jezus zegt, gaat over bewustzijn.
Maar laatst deden we bij de Rebalancers een zelfonderzoek in tweetallen en de vrouw met wie ik was, onderzocht in zichzelf haar relatie met geld en succes.
“Soms kan ik mezelf helemaal opengooien, er helemaal zijn,” zei ze en ze spreidde haar armen uit. “Maar andere keren doe ik alle deurtjes dicht, dan is het niet genoeg en dan ga ik klagen en piekeren…” en bij die woorden sloeg ze haar armen over haar borst en kromp een beetje in elkaar.
Het was ineens zo duidelijk zichtbaar: als je jezelf dichtzet met het gevoel dat het niet genoeg is, dat jij niet goed genoeg bent, dan sluit je de deurtjes van je wezen en kan er ook niets in. Je ziet de overvloed niet die voor je staat, die erin wil, die bij je wil horen – want je kijkt niet en de deur is dicht, vastgezet met overtuigingen dat je niet goed genoeg bent, dat je nooit genoeg krijgt of verdient, of dat anderen niet aardig genoeg zijn… Wat voor dichtkittende overtuigingen dan ook.
Om overvloed te ervaren moet je de boel opengooien.

Daarover gaat mijn nieuwe boek: In negen stappen naar innerlijke bloei. Te koop bij o.a. blz.nl, bol.com of de betere boekhandel.

 

Geef een reactie