Ben je al zo lang bezig met jezelf en als je even niet oplet, heb je toch weer iets gedaan wat je eigenlijk niet wilde…
Een vriendin komt op bezoek met zelfgebakken pepernoten.
Hè nee, denk ik, bah, geen zin in.
Maar ja, ze heeft ze speciaal voor me meegebracht.
Ik hou niet van pepernoten, protesteer ik inwendig. En ik wil geen zoetigheid nu, ik wil lunch.
Ze zijn gezond, sust mijn andere kant, doe gezellig.
Zucht. Oké dan maar.
Dit alles gaat in een flits door me heen. En ik heb mijn hand al uitgestoken.
“Lekker hoor,” zeg ik.
En daar heb ik dan spijt van. Niet enorme spijt, wel een beetje. Zo’n knagend beetje. Zo’n pesterig klein beetje, zo’n stemmetje dat zegt: nou ben ik al zó lang bezig met zelfontwikkeling en therapie en opleidingen en zelfkennis en mindfulness en nog steeds doe ik soms, als ik even niet oplet, iets wat ik eigenlijk niet wil. Om aardig te doen.
Mijn brein weet natuurlijk nog wel een paar voorbeelden: laatst toen ik aanbood… en weet je nog toen…
Ik ben gewoon een pleaser.
Het gaat ook meteen in mijn rug zitten, ik voel een strakke spier, een spanning.
Ik doe er een rebalancing sessie op bij een lieve collega, en schiet onverwacht de diepte in. In mijn kinderjaren was het totaal niet belangrijk wat ik wilde, voelde, nodig had of waarnaar ik verlangde. Geen wonder dat ik dat uiteindelijk niet meer wist. Het was een min of meer normale opvoeding-van-de-jaren-vijftig met min of meer normale, autoritaire, getraumatiseerde ouders. Ik ben er een expert door geworden in het aanvoelen van wat anderen willen.
Zo heb ik het overleefd.
Liever was ik altijd Authentiek gebleven, Maskerloos Mezelf. Maar ja. Lieverkoekjes worden niet gebakken. (Oud spreekwoord).
Goed om te voelen, hoe pijnlijk het ook is.
Ik troost mezelf. Want hé, het is geen halszaak. En hé, kijk eens naar wat allemaal wel goed gaat. Mensen vinden mij heus geen watje. Toch? Ruw geschat doe ik tachtig, negentig procent van de tijd precies wat ik wil, tegenwoordig. Waarom zou ik in mijn maag zitten met die laatste paar procentjes? Het is de Wet van de Verminderde Meeropbrengst: hoe verder je komt, hoe minder hard je vooruit lijkt te gaan. Omdat je alles beter voelt.
Toch ook nog maar even de I Tjing geraadpleegd. Die zegt: Geleidelijke Ontwikkeling. Hij raadt taaie volharding aan. Heb geduld, groei langzaam verder, als een boom op een berg.
Oh onvolprezen I Tjing. Hij heeft gelijk, zoals altijd. Gewoon doorgaan met groeien. Geduld, geduld.
Dank je wel pepernoot, voor de les.
Innerlijk Licht Festival: doe mee!
Op 12 november geef ik tijdens het Innerlijk Licht e-festival een gratis online workshop over het thema Vrienden worden met je lichaam.
Hoe sta jij tegenover je eigen lijf? Streng en afkeurend, of liefdevol en ondersteunend? Ons wonderbaarlijke lichaam verdient aandacht, waardering en erkenning.
Een interactieve peptalk met achtergrond en adviezen, om soepeler om te gaan met het kostbaarste wat je hebt.
Van 2 t/m 12 november is dit gratis online festival, georganiseerd door Luz (Commit Happiness), een van mijn favoriete girlgurus. Je kunt 22 workshops volgen die je begeleiden naar het licht in jezelf.
Alle informatie, opgeven en speciale tickets vind je hier.
Kom naar de Dromendag!
Op 23 november 2019 is de jaarlijkse dromendag van de Vereniging voor de Studie van Dromen. In de middag geef ik een lezing: ‘Dromen, (niet) slapen en spirituele groei’.
Waarom slapen wij eigenlijk? Mythes helpen ons begrijpen dat we regelmatig ’naar boven’ moeten – naar huis – om het leven hier op Aarde te kunnen verdragen. Wat betekent het dan als je slecht slaapt? Ik heb er een positieve, opwekkende visie op.
Theater ‘Aan de Slinger’, De Slinger 40 in Houten. Meer informatie hier.