Rol met je ogen

“Wilt u afstand houden!” snauwt de vrouw voor me.

Ik sta met vijf van mijn kleinkinderen in de dierentuin, in de rij voor het ijsjesloket. De afstand tussen mij en het gezin voor me is inderdaad niet precies anderhalve meter. Haastig stap ik naar achter.

“Natuurlijk,” zeg ik en ik kan het niet laten: “Ik ben héél gevaarlijk.”

“Er zijn tienduizend besmettingen per dag,” blaft ze.

“Dat zijn geen besmettingen,” antwoord ik. “Dat zijn positieve tests.”

Nu brandt ze los in een boze tirade. Erzijnregelsendiezijnernietvoorniets, enzijhoudtzicheraan, enalsweonsnietaanderegelshoudenzittenwestraksweerineenlockdown endanwetenwewaarwedataantedankenhebben. Ze eindigt met een triomfantelijk:

“En als IK u vraag om afstand te houden hoeft U geen discussie te beginnen.”

Dat laatste is waar. Ik zwijg.

Zij mag nu ijsjes bestellen, en ze vertelt luid en duidelijk aan de verkoopster over die lastige bezoeker achter haar die afstandsdiscussies houdt waar zij niet op zit te wachten.

 

Ik sta daar, met mijn kleinkinderschare om me heen. Ze kijken naar me. Wat ga ik doen? Mijn buik en borst voelen branderig en fladderig. Onrust. Schaamte. Boosheid. Angst.

Kon ik maar even op een kussen slaan. Maar dat kan niet. Ook schreeuwen, schelden en vloeken zijn uitgesloten. Ermee rond blijven lopen, mijn kleinkinderen ermee opzadelen – voor geen goud.

 

Dus ik rol met mijn ogen. Doelgericht kijk ik eerst helemaal naar rechts, een tijdje, en daarna helemaal naar links. Voelt het al beter? Nog eens. The eyeroll, zeg maar, waar Amerikaanse tienermeisjes zo goed in zijn, alleen dan niet met ogen schuin naar boven en weer omlaag, maar horizontaal naar rechts en links. De basic exercise van Stanley Rosenberg.

Diepe zucht. Nog één keer met mijn ogen rollen.

En dan ben ik er weer, kalm en vrolijk.

“Vijf ijsjes graag, een Calippo, een Raket, en drie met bolletjes chocoladeijs en nootjes erop.”

 

De hemel zij dank voor de basic exercise van Stanley Rosenberg. Je kunt er demo-filmpjes over vinden op Youtube zoals deze: https://www.youtube.com/watch?v=gHBpHl0oebo. En teksten op internet.

Even met je ogen rollen naar rechts en naar links en je nek zit losser, je adem is rustiger, je voelt je weer kalm.

Handig, in deze tijden. Voor als er iemand op je zenuwen werkt.

7 Antwoorden op “Rol met je ogen”

  1. Heel tof. Het werkt wel sterker wanneer er iemand in de buurt is waar je de oogrol op kunt projecteren. Ik zit het hier in mijn eentje thuis te doen, maar das toch niet hetzelfde

  2. Hoi Lisette, Bedankt voor je fijne tip om met opgefoktheid om te gaan. Ik ga het gebruiken. Juist in het tegenovergestelde als in jouw situatie. Ik had zo gehoopt dat door “de maatregelen” mensen zouden leren meer uit de persoonlijke space/aura/energieveld van anderen te blijven. Ik vind vaak, bijna dagelijks, juist gezinnen heel vervelend. Het lijkt juist wel alsof ze hun kinderen gebruiken om heel veel ruimte in te mogen nemen. De openbare ruimte is van iedereen, die moeten we delen. Als iemand alles in wil nemen is dat jatten in mijn ogen. Ik heb een jonge hond, heel schattig, zeker als pupje. Elke dag moet ik erop alert zijn dat kinderen hem niet als knuffelbeest ding benaderen. En ze uitleggen dat ze het zelf ook niet fijn zouden vinden om zomaar uit het niets aangeraakt te worden. Dat zou de verantwoordelijkheid van de ouders moeten zijn. Dan maar met mijn ogen rollen.

    1. Hallo Maike, het is een kwestie van houding. Loop rechtop, loop als een koningin, alsof je een zware kroon op je hoofd hebt, en andere mensen zullen niet meer te dichtbij komen – niet uit angst voor een vermeend gevaar maar uit respect voor jou. Dat gaat vanzelf, probeer maar. En ja, doe de Basic Exercise zo vaak als je eraan denkt, en je zult wat meer ontspannen.

  3. Ha Lisette, ik zit hier met mijn vrouw te schateren om je verhaal! Fijn zo’n tip uit de praktijk. Tegelijkertijd (toeval?) lees ik jouw verhaal in de Happinez waarin je Tineke Croeze citeert. Waarin staat dat mannelijke energie doordrenkt is met rivaliteit en vrouwelijke energie met verbinding. Ik werd vanmorgen wakker met een nare droom over pesten en realiseerde mij dat de gepeste zich vervolgens schaamt en zich schuldig voelt. Deze drie verhalen zijn familie van elkaar. Ik stond niet zo vrolijk op, nu is mijn humeur danig opgekrikt. Dank!

    1. En jij bedankt voor je fijne bericht. Schuldgevoel is ook enorm interessant. Ga ik nog eens een blog over schrijven.

  4. Hoi, waarom niet gewoon gezegd: sorry mevrouw, u hebt gelijk, en het daarbij gelaten.
    Elsja

    1. Goeie! De keer erop in een winkel heb ik mijn mond gehouden. Maar ja, als ik dat meteen gedaan had, had ik dit blog niet kunnen schrijven. En het doet me ook wel een beetje denken aan het prachtige gedicht van Vasalis:
      De zomerwei des
      ochtends vroeg.

      En op een zuchtje
      dat hem droeg

      vliegt een geel
      vlindertje voorbij.

      Heer, had het
      hierbij maar gelaten.

Laat een antwoord achter aan Maike, Reactie annuleren