Word je wel genoeg aangeraakt?

“Nu ik zo’n tweeëneenhalf jaar vrijgezel ben,” schrijft Sytske van Koeveringe in de NRC, “merk ik hoe belangrijk fysiek contact eigenlijk is: hoe langer ik niet word aangeraakt hoe prikkelbaarder, geïrriteerder en dus harder ik word.”
Ze schrijft dat ze hunkert naar aangeraakt, vastgehouden worden, maar dat ze er niet om durft te vragen. Dat ze net als haar vriendinnen verlegen, ongemakkelijk en onhandig is in fysieke aanraking. En dat ze zich soms kan voorstellen hoe een mens uit pure wanhoop en gemis aan contact over iemands grenzen kan gaan. “Ik lees of luister naar verhalen over aanrandingen, verkrachtingen, maar ook gewelddadige situaties en terrorisme op een andere manier. Bij elk bruut bericht vraag ik me af: zijn die ‘daders’ wel genoeg aangeraakt?”
Goeie vraag: worden we wel genoeg aangeraakt? Hoeveel mensen worden prikkelbaar en hard, hoeveel mensen worden ziek door gebrek aan lichamelijk contact?

Aanraking wekt het ontspan-en-genees-hormoon oxytocine in ons op. Daar word je beter van, rustiger, gezonder en vrediger. Op voorwaarde dat het een prettige aanraking is.
Wanneer is aanraking prettig? Als de persoon die je aanraakt, niet grijpt of graait of hebberig tast. Niet nerveus is, angstig, behoeftig of op zoek naar bevestiging. Niet bezig met een of ander ego-plannetje. Als de hand die je aanraakt een ontspannen hand is die niets van je wil, alleen maar contact.

En wat kunnen we eraan doen, als we niet om aanraking durven vragen maar er wel naar verlangen?
Ik heb drie tips.

1. Raak jezelf aan, bewust en liefhebbend. Sytske van Koeveringe vindt eigenlijk dat dat niet telt, ze wil contact met een ander, en natuurlijk is het niet genoeg – maar het is wel helend en heilzaam, en gemakkelijk en gratis. Het geeft contact met jezelf.
Omsluit eens een knie met warme handen, rustig en aandachtig, en voel hoe prettig dat is. Leg vaak je handen op je hart, en voel. Leg je handen op je buik, en voel. Smeer jezelf aandachtig in met geurige crème, en voel.

Doe het negen stappen plan, beschreven in mijn boek In negen stappen naar innerlijke bloei. Een filmpje vind je hier op mijn site en in dit artikel vind je meer uitleg. Elke dag kun je ‘chi’, levenskracht, opwekken en als het ware in je lichaam stoppen, terwijl je stevig en vriendelijk wrijft over diverse plaatsen in je lichaam: je voeten om beter te aarden, je heiligbeen om meer te vertrouwen, enzovoort. Geloof me, het werkt.

2. Introduceer het huggen in je vriendenkring, als dat nog geen gewoonte is. Oefen je in het omarmen en omarmd worden. Niet met iederéén, maar wel met vrienden. Als een lief persoon een hand uitsteekt of een hoofd naar je toe buigt, stel je voor: “Zullen we huggen?” En je opent wijd je armen. Bij een hug zoen je elkaar niet maar je pakt elkaar stevig en vriendelijk vast en je staat eventjes dicht tegen elkaar. Sommige mensen vinden dat je allebei je hoofd naar rechts moet buigen zodat je met de harten tegen elkaar aan staat, maar dat hoeft niet per se. Houd het een paar seconden vol en VOEL hoe fijn dat voelt, iemand vriendelijk en stevig vasthouden, en vriendelijk en stevig door iemand anders vastgehouden worden. Als je verlegen en onhandig bent, is het misschien even wennen. Maar hoe vaker je het doet, hoe gewoner het wordt, en hoe meer je ervan geniet.

3. Gun jezelf van tijd tot tijd een sessie bij een rebalancer. Een rebalancer raakt je aan met een weldadige, stevige en veilige vorm van massage. Ik gun dat mezelf uiteraard ook en de vorige keer dat ik op de massagetafel van rebalancer Piet Jan Hollemans in Gouda lag, ging door me heen: hierdoor voelt mijn lichaam zich serieus genomen. Wat is dat toch fijn. Terwijl de oxytocine begon te stromen, voelde ik mijn lijf ontspannen en mijn denken helder worden.

In mijn rebalancing praktijk ben je natuurlijk ook van harte welkom. Alle informatie vind je hier.