Mijn immuunsysteem is een hippie, en het jouwe ook. It makes love, not war.
Dat begreep ik dankzij een webinar van onze beroepsvereniging, de LVNT. Ik hou niet zo van webinars en zeker niet na een lange dag turen naar zo’n scherm. Dus ik volgde het een beetje door mijn oogharen.
Daardoor zag ik het.
De docent had mooie animatiefilmpjes over hoe dat nou gaat, als een ziektekiem je lichaam binnendringt en ze vertelde over afweer en weerstand en killer-T-cellen en fagocyten die de vijand vernietigen, alles in termen van strijd en overwinning. Maar wat je intussen op die filmpjes zag gebeuren, was helemaal geen gevecht. Ziektekiemen kunnen alleen maar ons lichaam in als ze begeleid worden door cellen van onszelf die er precies op passen; je zou bijna zeggen als ze worden uitgenodigd. Die eigen cellen omhullen de virussen of de bacteriën en laten ze binnen los, waar ze zich kunnen vermenigvuldigen. Dan komen er antistoffen – zo heten ze, maar je zou het beter pro-stoffen kunnen noemen, want ook zij passen precies op de binnendringers, en ze verbinden zich ermee en gaan samen bewegen. Uiteindelijk worden die verstrengelde cellen dan geabsorbeerd door weer andere cellen van onszelf en dan is het proces afgerond, dan ben je gezond.
Als ik ergens precies op pas en me ermee verbind, ben ik toch niet aan het vechten? Het lijkt meer op vrijen. En als ik een broodje eet, zeg ik toch ook niet dat ik dat broodje onschadelijk maak?
Zolang je ziekte ziet als vijand en de dood als de ultieme nederlaag, kun je het immuunsysteem zien als een permanente strijd tegen iets vijandigs dat ons binnendringt. Maar in werkelijkheid is er eerder een complexe, wonderbaarlijke samenwerking.
Zach Bush, een bekende Amerikaanse arts van wie je veel op internet kunt vinden, opende mij nog meer de ogen. Een webinar dat hij gaf begon om negen uur ’s avonds (bijna mijn bedtijd) en hij praatte drie uur lang snel en indringend zonder ondertiteling met veel medisch jargon over corona en de fouten die de artsen hebben gemaakt. Toch bleef ik tot het einde toe klaarwakker, gefascineerd, want hier werd glashelder wat ik al was begonnen te zien.
We moeten anders gaan denken over onze relatie met virussen, zegt Bush. Ieder van ons heeft er 10 tot de macht 15 van in het lijf (dat heet een biljard, een 1 met 15 nullen), de meeste in de buik. Virussen zijn ook buiten ons overal in astronomische aantallen, ze reizen de hele wereld over en ze zijn echt niet afhankelijk van vliegverkeer, ze komen overal zelf.
Wij zijn het die afhankelijk zijn van virussen, zegt Bush. Die doen iets voor ons: ze updaten ons als het ware. Ze passen ons aan, vanbinnen, aan een veranderende wereld. Het gevreesde aids-virus bijvoorbeeld, HIV, blijkt al in heel veel mensen vreedzaam voort te leven. En ook het coronavirus is er vóór ons, en niet tegen ons. In verreweg de meeste gastheren en gastvrouwen geeft het alleen maar milde griepklachten.
Waaraan zijn al die coronadoden dan gestorven? Die zijn vooral vergiftigd, volgens Bush, verzwakt door luchtvervuiling en bodemverarming, door glyfosaat en andere schadelijke stoffen uitgestoten door de bioindustrie en andere industrieën. Hij liet het zien met kaarten: waar enorm veel intensieve veeteelt is, vielen de meeste slachtoffers. De megabranden in Australië en Californië stootten gigantische hoeveelheden CO2 in de atmosfeer. En wat helaas ook meespeelt, is dat er ernstige medische fouten zijn gemaakt, doordat men zo gespitst was op dat ene verhaal over de strijd tegen het virus. Mondkapjes bijvoorbeeld verslechteren de toestand van je longen, isolatie verzwakt je immuunsysteem en aan beademing heb je niks als je vergiftigd bent.
We moeten onze houding tegenover de natuur veranderen, zegt Bush. Wat we nodig hebben is geen strijd en overheersing, maar een diep besef van onze afhankelijkheid, en van de noodzaak om co-creatief te leren samenleven. En die verandering moet echt snel gebeuren, anders redden we het niet. Een langzaam proces van groeiend inzicht kunnen we ons niet meer permitteren; we hebben een metamorfose nodig.
Ziekte heeft zin. Doodgaan is geen nederlaag. Ons immuunsysteem is een hippie en het wil geen oorlog, het wil love and peace.
Het is er! Mijn nieuwe boek Vrienden worden met je lijf, over lichaamsbewustzijn en hoe je dat nou doet, van je lichaam houden en ermee samenwerken in plaats van eronder te lijden.
Ik ben er blij mee. Ik zag maar 4 foutjes en voor wie die ook vindt, heb ik een verrassing…
Ben heel benieuwd wat jullie ervan vinden. Bestel het natuurlijk het liefst bij je plaatselijke boekhandel.
“De waarheid is: je lichaam is een groot en heerlijk wonder. Zelfs het meest gehavende, getraumatiseerde, verwonde, beperkte of gespannen lichaam is een groot en heerlijk wonder, een onbegrijpelijk mysterie, een onvergelijkelijk knap intelligent design. Daarom maakt bewust samenvallen met je lichaam je leven groter en heerlijker en wonderbaarlijker.”
En het mag weer!
Het is druk in mijn rebalancing praktijk, maar vanaf half april kun je weer boeken: zo’n heerlijke, ontspannende, inzichtgevende, vertrouwen-versterkende en zielsgeruststellende sessie.
Alle informatie vind je hier.
Leer in één dag beter bloggen
Wil je beter leren bloggen? Kom naar mijn blog-dag op zondag 28 maart en oefen met een paar simpele handvatten waardoor je meteen beter leert schrijven. In een kleine groep delen we en krijg je vriendelijke feedback.
De blog-dagen zijn elke keer weer een groot succes, en op 28 maart houd ik er weer een, bij mij thuis.
Belangstelling? mail@lisettethooft.nl en ik vertel je hoe je je kunt inschrijven. Kun je niet? Op zondag 25 april is er een herkansing.
Woon je ver weg maar wel dichtbij Wageningen? Check de site van schrijfcoach Annemarie Barbier met wie ik samenwerk – zij geeft ook blog-dagen. Bergamot Tekst & Training. Warm aanbevolen.
Vrienden worden met je lijf in Lothlorien
Van 4-10 juli staat er een weekcursus lichaamsbewustzijn op de agenda van Centre Lothlorien en deo volente kun je daar met mij als begeleider een week lang elke ochtend heerlijke oefeningen doen om vrienden te worden met je lijf.
Wie Centre Lothlorien nog niet kent: het is een heerlijk ontspannen plek waar veel kan en weinig moet, en waar je geestverwanten treft en proeft van de sfeer van die nieuwe wereld, die wij in ons hart al koesteren. Alle informatie en opgeven bij Centre Lothlorien, te vinden via deze link.
Graag tot ziens hier of daar.