Bij ons in de tuin is een zonnebloemetje gaan bloeien tussen de stenen, tegen een muur op het noorden, opgekomen uit een zaadje dat een slordige mus had laten vallen uit het voederbakje. Het lijkt mij wel, dacht ik.
Jarenlang heb ik me een muurbloem gevoeld. Zo’n meisje dat niet gevraagd wordt, dat stil en teruggetrokken langs de kant staat te kijken. Niet alleen op dansles – die verschrikkelijke dansles in de jaren zestig, weet iemand het nog? In een prikkende jurk, op schoenen die altijd knelden, met buikpijn staan te wachten of je wel ten dans gevraagd werd door zo’n jongen met pukkels en zweethandjes, in een net pak.
Ook daarna heb ik nog lang het gevoel gehad dat ik niet op mijn plaats was in de mensenwereld, er niet bij hoorde. Een soort muurbloem van het leven – alsof iedereen in een club zat waarvan ik niet wist hoe je er lid van kon worden.
Dat had veel te maken met mijn ongewenste komst op Aarde. Net toen mijn vader was ontslagen, en mijn moeder met hem uit Indonesië moest terugverhuizen naar Nederland, ontdekte ze dat ze alweer zwanger was – van mij dus. Zonder geld, zonder huis, op weg naar een koud en onbekend land, met twee peuters aan haar rokken. Een ramp, dat zou ik ook gevonden hebben. Ik was te veel, een lastpost; ze kon het niet opbrengen om me veel warmte en steun te geven.
En toch ben ik stralend opengegaan, als je het mij vraagt. Het is helemaal goed gekomen. En wat daaraan onnoemelijk veel heeft bijgedragen, is mijn werk. Want van schrijven ga je bloeien. Als je merkt dat mensen zichzelf herkennen in wat je schrijft, dat ze er iets aan hebben, er plezier aan beleven, er zelfs van groeien… Dat is als zonneschijn en regenwater voor een dorstig, hunkerend hart. Dan ga je bloeien tegen alle klippen op, dwars door de stenen heen.
In de schrijfworkshop die ik leidde op Lothlorien in Frankrijk hebben we vijf ochtenden geschreven over onszelf, over onze opgaven, onze problemen, onze blunders. We hebben gehuild en geschaterd en onszelf herkend in elkaars verhalen. Na afloop schreef een van de deelneemsters, Nathalie: “Het voelt alsof ik lid ben geworden van een geheim clubje. Een clubje waar eigenlijk iedereen al lid van is. Een clubje waarvan ik altijd hoopte dat het bestond op aarde. Zo’n clubje waar iedereen bij wil horen en dat kan. Want er is ruimte, licht en liefde genoeg voor iedereen.”
Ik wist precies waarover ze het had.
Zomerkorting op Schrijf met je lijf – tot eind van de maand
Volgende zomer geef ik vast en zeker weer een nieuwe schrijfworkshop. Kun je niet wachten? Volg dan de online schrijfcursus Schrijf met je lijf!
Tot en met 31 augustus kost deze e-cursus € 165 (incl btw) voor zes lessen en een bonusles, met huiswerkopdrachten en persoonlijke begeleiding per email.
Vanaf 1 september gaat de prijs omhoog naar € 225. Los zijn de lessen ook te koop à € 45 per stuk. Bij vijf gevolgde lessen krijg je de zesde gratis.
“Ik heb meer zelfvertrouwen en meer plezier gekregen in het schrijven,” schreef cursiste Machteld Stakelbeek na les 6. “Ik ben losser gaan schrijven door de uitnodigende opdrachten. Ik ben gegroeid in het schrijf-vak. Lisette is een veilige vroedvrouw; ze brengt je dieper in jezelf en zorgt dat je je eigen schatten naar boven haalt.”
Belangstelling? Klik hier voor meer informatie en het bestellen van losse lessen. En schrijf me een mail als je besloten hebt de hele cursus met zomerkorting te doen!