‘Ik’ zeggen is goed voor je

“Zeg maar ik als je het over jezelf hebt,” zeg ik dikwijls tegen cliënten die me vertellen wat ze voelen. Want dat gaat vaak zo:
“Ja, dan voel je die spanning wel.”
“Je slaapt slecht en je wordt moe wakker…”

Het klinkt vreemd, maar ga er maar eens op letten en je hoort het. Op televisie ook. Mensen die gewonnen hebben bijvoorbeeld en tegen een interviewer zeggen: “Je staat daar op dat podium en dan gaat er wel iets door je heen.” Hoezo, denk ik dan, ik sta helemaal niet op dat podium, JIJ staat op dat podium, en wat gaat er nou door jou heen?
Het is alsof ze hun gevoelens buiten zich plaatsen, een beetje van zich af duwen, niet helemaal binnen laten komen. Ze kijken naar zichzelf alsof ze iemand anders zijn die commentaar geeft.

Heel scherp hoorde ik dat toen een cliënt vertelde dat ze moe was, maar vond dat ze meer aan sport moest doen.
“Aan de ene kant denk ik: ik ben moe,” zei ze letterlijk. “Aan de andere kant wil je toch je conditie op peil houden.”
“Welke van die twee kanten zou nou meer bij je echte ik horen?” vroeg ik en ik herhaalde wat ze gezegd had: IK ben moe, JE vindt dat je moet sporten.
“Zei ik het echt zo?” vroeg ze verbaasd. Ze had het niet opgemerkt. Maar ze dacht ook wel dat ze meer verbonden was met de kant die ‘ik’ zei.

Ik zeggen is goed voor je – het maakt dat je dichterbij je authentieke zelf komt. Als je in de eerste persoon praat over jezelf, hoort je hele systeem dat je het over jezelf hebt, en dringt beter tot je door wat je zegt. Het betekent waarschijnlijk zelfs dat je meer verantwoordelijkheid neemt voor jezelf.

Je begrijpt wel dat ik graag het goede voorbeeld wil geven. En soms sla ik een beetje door. Laatst vroeg ik me af of ik de was in de droger zou doen, of ophangen. Eerst ophangen en later eventueel alsnog in de droger kon ook. En ik hoorde mezelf denken: ja, zo zou ik het doen, als ik mij was.
Toen dacht ik: huh?

8 Antwoorden op “‘Ik’ zeggen is goed voor je”

  1. Ik vind dit een erg leuke blog Lisette, zou ik zeggen. 😉

    1. Lisette Thooft zegt: Beantwoorden

      Dank je wel, daar ben ik erg blij mee! 😉

  2. Als je dit leest, denk je: je slaat de spijker op z’n kop!

    1. Lisette Thooft zegt: Beantwoorden

      IK sla de spijker op z’n kop maar WIE denkt dat nou? 😉

  3. Individuen doen het, ZZPers maken het nog een beetje bonter door over ‘we’ te praten als ze het over zichzelf hebben. Ook politici en marketeers gebruiken ‘we’ om mensen aan hun mening of product te binden. Daar wordt het dissociëren zelfs gevaarlijk. ‘We’ moeten ons schuldig voelen, ‘we’ moeten in beweging komen,’ ‘we’ wordt gebruikt om kudde-druk te genereren.

    1. Lisette Thooft zegt: Beantwoorden

      Ja helemaal waar. Maar mijn interesse gaat beroepsmatig vooral uit naar persoonlijke gevoelens en ervaringen, en het effect van ‘je’ zeggen als je die in de tweede persoon vertelt.

  4. Hele leuke blog. Ik ben therapeut en het gave is als ik mensen erop gewezen heb in de eerste persoon te spreken, ze hele andere verhalen vertellen. Meteen komt het dichtbij, komen er gevoelens bij, komt het van binnen uit ipv uit het hoofd.
    Heel vaak zijn ze zelf verrast over wat ze zichzelf horen vertellen.
    Ik merk het bij mijzelf ook hoor, als het te dichtbij komt betrap ik mijzelf erop dat ik overstap op ‘je’ ipv ik en mij….

    1. Lisette Thooft zegt: Beantwoorden

      ha Karo, wat een fijne reactie.
      Ik spaar nu voorbeelden; zoals in het interview met Clairy Polak dinsdag 4 juni in de Volkskrant: “Je definieert jezelf toch ook in de zin van de betekenis die je voor een ander hebt… Je vraagt je af: voor wie heb ik nog betekenis als het niet voor mijn eigen man is? … En dan zijn er momenten dat je het even niet meer ziet zitten.” Ze veralgemeniseert haar ervaring; misschien dat het haar helpt om te denken dat het voor iedereen precies hetzelfde zou zijn als voor haar? Boeiend!

Laat een antwoord achter aan Lisette Thooft Reactie annuleren