Wie zit er nou op mij te wachten?

Dit is wat ik het vaakst als argument hoor waarom mensen niet schrijven. Er zijn al zoveel goede schrijvers. Wie zit er nou op mijn verhaal te wachten?

Het juiste antwoord op die vraag is: niemand, en iedereen.

Niemand zit op jouw verhaal te wachten, en dat is maar goed ook. Want stel je voor dat het wel zo is, dat de mensen zitten te wachten totdat jij eindelijk je column, je blog, je gedicht, of je boek af hebt. Ze kijken op hun horloge, ze gluren naar elkaar, ze tikken ongeduldig met een voet op de grond, ze staren in de verte, ze verbijten zich. Waar blijft ze potjan-van-der-potjan met haar verhaal?

Zou dat fijn zijn? Nee natuurlijk niet, het zou je verlammen.

Maar het is ook niet letterlijk bedoeld, kun je tegenwerpen. Het betekent gewoon: zal er straks wel iemand willen lezen wat ik nu probeer te schrijven? Of ga ik deze vreselijke worsteling aan voor Jan met de korte achternaam?

Aha! Daar komt een aap uit een mouw. Het is angst voor afwijzing. Maar schat, dat is volstrekt normaal, dat hebben we allemaal. Denk niet dat het ooit overgaat. Al zou je wereldwijde bestsellers scoren… In de biografie van Paolo Coelho las ik dat hij nog steeds overal waar hij komt, nerveus kettingrokend informeert of hij nog wel in de top tien staat met zijn nieuwste boek. Dus daar kun je beter mee leren leven, die angst. Die hoort erbij.

Ga toch maar gewoon schrijven.

Want – dit is het tweede deel van het juiste antwoord – iedereen zit te wachten op jouw verhaal. Als het tenminste echt is. Als je kwetsbaar en open bent in wat je schrijft. Als je moedig genoeg bent om zo diep in jezelf af te dalen dat je op het universele laagje van je ziel stuit, daar waar alles wat je voelt herkenbaar is voor andere mensen. Want iedereen wil graag zichzelf zien in de spiegel van jouw verhaal.

We zijn allemaal gek op verhalen. We zijn verhalenvertellende en verhalenverslindende wezens. We leven van verhalen, we gedijen erop. We hebben er nooit genoeg van en we hebben altijd nieuwe aanvoer nodig, een nieuwe blik, een nieuwe invalshoek, een nieuw geluid.

Dus? Hup, schrijven. Laat ons niet te lang wachten.

 

10 Antwoorden op “Wie zit er nou op mij te wachten?”

  1. Ik lees dit terwijl ik bij het vuurtje zit in de mijn tuin. Heerlijk de avond te ervaren. Tenminste dat dacht ik, ik zag de halve maan, het donkerworden, het gebrabbel van een roodborstje, een auto die voorbijrijdt , een kopje bamboekoffie met melkschuim omdat ik dat zo lekker vind . Een zelfgebakken koekje , ik bedoel koekjes erbij. Ik kan er niet vanaf blijven.
    Maar dan toch die verleiding van de iPad. Pas nieuw, gloednieuw, chic wit . En met WiFi te gebruiken. Hier in de tuin. Pas aangevraagd. Nu dus weer na een jaaar weer i ternet op de premisses. Hoor ik hier een oordeel. Verleiding, verslaving , foei. Het voelt heel lekker en relaxed om Facebook te. Kijken en dan lees ik jouw verhaal over nu gaan schrijven. Dus bij deze, dank

    1. Graag gedaan!

  2. Anne Marie Doppegieter zegt: Beantwoorden

    Klopt Lisette Thooft. Wat zal ik er verder over zeggen? Ik luister graag naar verhalen wanneer ze een mooie kop hebben en het lichaam, dat nog meer vertelt over die mooie kop, me leidt naar de staart die me diep laat inademen en me doet verlangen naar meer….

    1. Verhalen als lichamen, mooi!

  3. Hoi Lisette,
    Je zult je mij vast niet herinneren maar we nog uitgewisseld na de prachtige meditatie op t Rebalancing feest onlangs.
    Mijn zoon van 18 is in 2008 door een dom ongeluk verongelukt. Mijn leven op zijn kop, lange zware reis. Eerst 4 maanden als pelgrim op de fiets Konya, de plek waar Jelaludin Rumi begraven ligt, vorig jaar op de fiets naar Rome en met zijn moeder in zijn voetsporen door Rome. Heeft diepte, rijkdom en inzicht gegeven. Nu voel ik al laatste eerbetoon aan hem (Koen) de behoefte een boek te schrijven over wat hij voor zovelen heeft betekent. T komt nog niet uit me, weet niet hoe te beginnen, alles lijkt te banaal en tof heb ik het te doen. Wat kun jij me zeggen?

    1. hallo Pieter, bedoel je dat je schrijfcoaching wilt? Zo ja, mail me alsjeblieft voor een afspraak.

  4. Ok, Ok. Dank voor de aansporing. Ik stop waar ik belangrijk belangrijk mee bezig ben. Ik sta op, loop naar mijn schrijfplek en begin aan mijn tweede schrijfopdracht. Niet leuk spannend en wel leuk spannend. Ik ben benieuwd in welk verhaal ik terecht kom. Fijne zondag.

    1. Applaus, applaus!!! X L

  5. Ik moet het nu eindelijk eens gaan doen. Wat houdt me tegen? Juist de angst confronterend en lastig jezelf tegen te komen. Om over je gevoelens te schrijven.
    Nu ik jou gevonden heb per toeval op YouTube ben ik een beetje wakker geworden wat betreft lijden en pijnlijke processen die je kan voelen in je lichaam. Nu ik ernstig ziek ben, ga ik er mee aan de slag. Nu kan het nog, weet niet wat de toekomst zal brengen.
    Bedankt voor je interview op YouTube. Ik was er diep van onder de indruk en het heeft me ontroerd.

    1. Dapper! Je bent welkom voor een coach gesprek. Of misschien kan Rebalancing je helpen.

Geef een reactie